Ik zit nu op het vliegveld van Boedapest en zit te denken over de zaken die de stad dusdanig kenmerken dat ze interessant genoeg zijn om er een logje aan te wijden. En als ik daar zo over denk, schiet me eigenlijk maar één ding te binnen: Boedapest is de stad van de rare oma´s!
Zaterdag wandelden wij door het park op het Margaretha-Eiland, waarop een prachtige oude watertoren staat, beschermd door Unesco. Rondom de watertoren is een modern amfitheater met een restaurant gebouwd. We besluiten in het restaurant te eten, ondanks de wazige zoemzoem-wiewiew-Ad-Vissermuziek die er gedraaid wordt. Eigenlijk moeten we allebei naar het toilet. We zien dat toilet ook in de verte liggen. Het eerste probleem is dat er in dat onontcijferbare Hongaars boven staat wat dames en wat heren is. Dat probleem lost zich vanzelf op als we een Hongaarse man de rechterdeur zien nemen.
Bij de linkerdeur zit echter een betaaloma. Betalen voor een wc is, zeker in een restaurant waar ik ook eet, tegen mijn principes, dus ik probeer ongezien de rechterdeur binnen te sneaken. Ik besef meteen dat betaaloma me heeft gezien, dus ik graai alvast naar mijn muntje van 100 HUF.
Het feit dat er hier een nieuwe alinea begint, geeft aan hoe lang het toiletbezoek duurde.
Als ik moet betalen........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
