Ik ben echt een ongelooflijke muts, als het gaat om tradities. Toen ik 25 jaar geleden verhuisde van de stad naar een groot dorp, kwam er een nieuwe traditie op mijn pad: 11 november, Sint Maarten. Ik had er werkelijk nog nooit van gehoord.
Groot was ook de schrik toen er bij het ondergaan van de zon ineens allemaal kinderen uit de buurt op mijn stoep stonden, die een liedje gingen zingen, compleet met prachtige zelf in elkaar geknutselde lampionnen.
Daarnaast behulpzame moeders die angstvallig probeerden te voorkomen dat het ene kind, het andere kind in de hens zou steken met die gevaarlijke kaarsjes die in de wiebelende lampionnen het licht verspreidden.
En nu, weer verhuisd naar een nóg kleiner dorp in een ander land, werd ik wederom geconfronteerd met een (dit keer Hongaarse) traditie met de Pasen.
Om 10 uur ging de bel, ik loop, in mijn ochtendjas naar het hek, waar twee jongetjes staan. Ik kijk ze vragend aan en ze beginnen een versje op te zeggen en ze hebben een flesje in hun hand.
De bedoeling word me al snel duidelijk, ze willen me besprenkelen met 'lotion'. Dat laat ik maar toe, ik wil ten slotte graag integreren, dus ik word bespoten met de meest verschrikkelijke wc-eend lucht die ik ooit heb geroken. Twee keer!
Ik begrijp dat........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
