Het leven zoals het is: strand. En 's avonds: het leven zoals het is: plaatselijke discotheek (lees: plaatselijke jeugd). Dat was het beeld dat wij ons vormden. Maar terwijl zus en ik alvast handenwrijvend naar een nieuwe bikini (volgens die vriendinnen een niet te verwaarlozen onderdeel van de buitenlandse reis) begonnen uit te kijken, viel aan onze keukentafel het verdict.
Niks Spanje, niks Italië, Hongarije zou het worden, zo hadden onze ouders -- plots blijk gevend van een nooit vermoede zin voor avontuur -- het besloten. Nu weet ik wel dat er overal iets te beleven valt. En dat het interessanter is om de geschiedenis voor te zijn, dan om ze achterna te hollen. Maar u weet ook: zo denkt een puber niet.
En geef toe: had u in 1988 Hongarije overwogen? Zelfs onze pogingen om er, als dan per se oostwaarts diende gegaan, Joegoslavië van te maken, draaiden op niets uit.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het een fantastische reis is geworden. Als we de grens eenmaal over waren tenminste (het uren aanschuiven aan de grensovergang kon je nog als een deel van de charme trachten te beschouwen; van de priemende ogen van de grenswachters met hun grote kepi -- alsof ze zelf niet geloofden dat je voor je plezier hun land wilde binnenkomen -- kon dat allerminst gezegd worden).
Maar in het ongerepte bleken veel........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
