Gisteren lag ik op tijd in mijn bed en om 7h20 was ik deze morgen al wakker. De laatste dag fietsen. Ik neem mij voor om het vandaag op ’t gemakske te doen en te genieten van wat er komt. Wanneer ik om 10 uur langs de oever van de Donau fiets is het al behoorlijk warm. Veel drinken is de boodschap. Enkele kilometers verder gaat het mooie fietspad lang de Donau over in een brede zandweg. Volgens het kaartje moet ik hier op de weg gaan fietsen, maar de zandweg lijkt goed berijdbaar en dus neem ik die. Veel kan er niet mis gaan, want de weg blijft ook de Donau volgen.
Een kilometer of twee gaat het best goed. Dan wordt het pad smaller en ligt er veel vuil aan de kanten. De weg ligt steeds hoger boven mij en het pad stopt plots in de Donau. Ik fiets 500 meter terug. Daar is een klein padje omhoog. Ik duw mijn fiets naar boven, haal de achterste tassen er af, zet hem over de vangrail en hang alles terug op zijn plaats. Ook dit was dus niet voor herhaling vatbaar.
Na 25 km moest ik een veerbootje nemen. Ik ga kijken wanneer het vaart. Ieder uur. En het is net tien minuten weg. Dus ga ik op de hoek iets drinken en een taartje eten. Ik vind het niet echt lekker, maar eet het rustig op. Wanneer het bootje aankomt stap ik op. Wanneer het tijd is om te vertrekken blijft de schipper rustig op zijn stoeltje zitten. Vijf minuten later stopt 200 meter verder de autobus aan de straat. 2 oude mensen slenteren naar het bootje. Hadden zij een uur geleden aangekomen, dan was ik met de vorige boot over geweest. Nu duurt het gewoon wat langer.
Maar de weg op het eilandje loont de moeite.
Het alternatief was......
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
