Komende zaterdag staan ze in Girona op de bühne en de daaropvolgende maand wekenlang op het Winterfest in Salzburg en die optredens zijn voor het grootste deel uitverkocht. Tot slot doen ze toch nog een keer Londen en wel omdat er zo’n teleurstelling heerste toen mensen misgrepen voor een kaartje. Ik heb het over the Tiger Lillies.
Het was niet zo moeilijk om kaartjes te bemachtigen en nog voor nop ook. Ja, dat komt ervan wanneer je zo langzamerhand de mensen kent op de juiste plek. Het oude theater van Pécs is dan optisch wel wat opgeknapt, maar het blijft dus gewoon ouwe zooi. Precies de plek waar ze zich thuis voelen, de Tiger Lillies. Ik ken ze al vanaf het begin van hun bestaan en heb ze altijd trouw gevolgd. Zwart cabaret, circus, maar bovenal… choqueren (groen of witte boekje…?) want ze worden niet voor niets de scheppers van het Brechtiaanse Punkcabaret genoemd.
De zanger van het gezelschap, Martyn Jacques, woonde zeven jaar boven een hoerentent in Soho en daar wist hij zijn bizarre stem te ontwikkelen, want klagen over geluidsoverlast dat deden die buren niet. Een stem die het midden houdt tussen een falset en die van een castraat en die je soms door merg en been gaat. Voeg daar nog zijn wonderlijke accordeonspel aan toe, doe er zijn vaste bandleden bij en mix het geheel met nog eens dat wat er in die krankzinnige koppen is op komen borrelen en je hebt een theatervoorstelling om nooit meer te vergeten.........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
